مسـتی و درد من و درمــان دلـــدارش کـجاست؟
بایع عشــــق من و دل را خـریـدارش کجاست؟
آنــکه از راه آمد و دل را گرفتـــارش چــو کرد
حال بیند عشـــق من چشـــم فنا کارش کجاست؟
من به بند او چو بودم ، هیچ غیـــرش ناستـودم
نـا جــــی قلب من و دست رها کارش کجاست؟
روزها چشمم به راه است، شامگاهان غرق آب
مردم از تنهـــایی وبی کسی و عشـــق و سراب
آنــکه تنـــــها آمد وتنــــهائیم درمــــان نمـــــود
کــو بیـــاید تا ببیـند یــار تنهـــایش کجـاست؟
ببار ای ابــر بغض آلـود طـوســی
بر این خاک بدون رنگ و بی آب
ببار بـر هــرچه می خـواهی غــم آلود
ببار بر عرصه ی خاموش این خواب
در این شب های بی مهتاب و رویا
در این دنیای پوشـــا لی و غمگیــن
بــزن با تیـــغ تیـــزت ای نـم آلــود
رگ یخ بسته ی این خواب سنگین
ببار ایـن نازنیـــن ویرانگـــر درد
ببار بر رنـــج های ایـن بیـــــابان
بشــویان چرک ها و فتنـــه ها را
از در و دیوارهای این خیــــابان
ببار ای خــــارق اجبـــار مطلــــق
ببار بر چهره ی بی اشک و لبخند
رهــایـم کـن تــو ای اشک مقــدس
ببار بـر آرزو . بر عشــــق در بند